اصحاب و یاران :

۱٫ عثمان بن سعید عمروى (متوفاى سال ۲۵۷ق.).

۲٫ محمد بن عثمان عمروى (متوفاى سال ۳۰۴ق.).

۳٫ حسین بن روح نوبختى (متوفاى سال ۳۲۶ق.).

۴٫ على بن محمد سمرى (متوفاى سال ۳۲۹ق.).

این چهار تن نماینده بلافصل امام زمان(ع) بودند که در ایام غیبت صغرى، پس از شهادت امام حسن عسکرى(ع)،

از سال ۲۶۰ تا ۳۲۹، به مدت ۷۰ سال به ترتیب، واسطه میان امام(ع) وشیعیان ایشان بودند.

این چهار نفر به «نوّاب اربعه» مشهورند. ولى در هنگام خروج آن حضرت، ۳۱۳نفر از یارانش به او پیوسته و

نخستین هسته لشکریان امام(ع) را تشکیل مى‏دهند. علاوه بر آنان، هزاران نفر در ایام غیبت آن حضرت

به این مقام ارجمند نایل شده‏اند که بر دیگران پنهان مانده است و پنهان خواهد ماند.

همچنین افراد بسیارى در ایام غیبت به محضرش شرفیاب گشته و از عنایاتش بهره‏مند شده‏اند که در این جا

به نام برخى از آنان اشاره مى‏گردد:

۱٫ اسماعیل بن حسن هرقلى.

۲٫ سید محمد بن عباس جبل عاملى.

۳٫ سید عطوه علوى حسنى.

۴٫ امیراسحاق استرآبادى.

۵٫ ابوالحسین بن ابى بغل.

۶٫ شریف عمر بن حمزه.

۷٫ ابوراجح حمامى.

۸٫ شیخ حر عاملى.

۹٫ مقدس اردبیلى.

۱۰٫ محمد تقى مجلسى.

۱۱٫ میرزا محمد استرآبادى.

۱۲٫ علامه بحر العلوم.

۱۳٫ شیخ حسین آل رحیم.

۱۴٫ ابوالقاسم بن ابى جلیس.

۱۵٫ ابو عبداللَّه کندى.

۱۶٫ ابو عبداللَّه جنیدى.

۱۷٫ محمد بن محمد کلینى.

۱۸٫ محمد بن ابراهیم بن مهزیار.

۱۹٫ محمد بن اسحاق قمى.

۲۰٫ محمد بن شاذان نیشابورى